Niemieckie jeździectwo ma niezwykle długą tradycję. Trudno więc się dziwić, że od lat niezmiennie trzyma fason. Wiele lat doświadczenia w tej dyscyplinie sportu oraz wrodzona pracowitość to mieszanka, która przynosi efekty. Rezultatem zamiłowania do koni oraz godzin spędzonych na treningach jest niezliczona ilość medali, z czego znaczna ilość należy do Isabell Werth, która po tegorocznych Igrzyskach Olimpijskich stała się najbardziej utytułowaną amazonką w historii jeździectwa. Szesnaście medali, które zdobyła w trakcie Igrzysk, to na dzień dzisiejszy rekord.

Isabell Werth po raz pierwszy pojawiła się na arenie międzynarodowej w 1988 roku – miała wówczas dziewiętnaście lat. Właściwie od razu zaczęła brylować na światowej rangi czworobokach. Już w 1992 roku wyjechała na Igrzyska Olimpijskie do Barcelony. Startowała na Gigolo FRH, z którym w klasyfikacji indywidualnej uzyskała srebrny medal, zaś w klasyfikacji drużynowej – złoty. Cztery lata później z tym samym koniem Werth udała się do Atlanty, aby ponownie reprezentować swój kraj w Igrzyskach. Tym razem wróciła do domu z podwójnym złotem – indywidualnym i drużynowym. Ostatnie wspólne Igrzyska z Gigolo przypadły na Sydney (2000 rok), gdzie para zdobyła dokładnie takie same medale jak w Barcelonie.

W 2006 roku Isabell Werth zaczęła pojawiać się na najważniejszych czworobokach na świecie dużo częściej. Zaczęła starty na koniach Satchmo 78 oraz Warum Nicht FRH. Przejazdy w parze zarówno z pierwszym, jak i drugim wierzchowcem, były dla Werth pasmem sukcesów. W ogromnej liczbie konkursów w ramach zawodów CDI-W Isabell osiągała zwycięstwo. Prowadziła rundy honorowe na Satchmo m.in. w Wiesbaden, Monachium, Aachen, Stuttgarcie, zaś na Warum Nicht choćby w Odense, Frankfurcie, Las Vegas, Neumünster czy Rotterdamie.

Na Igrzyska do Pekinu (2008 rok) Werth wyjechała z Satchmo. W Chinach udekorowano ją dwoma medalami: złotym zdobytym wraz z niemiecką ekipą oraz srebrnym, uzyskanym indywidualnie.

Satchmo i Warum Nicht były przez kilka lat końmi podstawowymi Isabell. Amazonka startowała jednak dość często również na innych koniach. Z El Santo NRW zdobywała miejsca na podium m.in. w Stuttgarcie (GP CDI5*), Munich-Riem (GP, GP Special CDI3*) czy Dortmundzie (GP, GP Special CDI4*). Przejazdy na koniu First Class 53 były szczególnie owocne choćby w Lyonie (GP Freestyle CDI5*), Bremie (GP, GP Freestyle CDI4*) czy Dortmundzie (GP Freestyle CDI4*). Z czasem El Santo stawał się ważniejszym dla Werth koniem do startów, a częstotliwość jego wyjazdów na zawody z niemiecką amazonką znacznie wzrosła około roku 2010.

W tym samym czasie na horyzoncie pojawił się również Don Johnson, który trenował i startował pod Isabell Werth ubiegłego roku, kiedy to zarówno on, jak i klacz Bella Rose doznały kontuzji. Wtedy droga Isabell skrzyżowała się z drogami Emilio 107 oraz Weihegold OLD.

Po wydaniu oświadczenia o złym stanie zdrowia wałacha Don Johnson oraz Bella Rose, start Isabell w Igrzyskach w Rio stanął pod znakiem zapytania. Nadzieja na wyjazd do Brazylii była jaśniejsza wraz z każdym kolejnym startem Niemki na Weihegold. Para ta zajęła miejsca na podium m.in. w CDIO5* Aachen, CDI5* Wiesbaden czy CDI-W Neumünster, co stało się przedsmakiem wyjazdu Werth i Weihegold do Rio. Konkursy zorganizowane w Deodoro jeszcze dobrze pamiętamy, podobnie jak ich wyniki. Werth otrzymała złoto drużynowe oraz srebrny medal indywidualny.

Choć sukcesy odniesione w czasie Igrzysk Olimpijskich najmocniej determinują całą karierę Werth, w międzyczasie na szyi Isabell zawisły również inne medale (indywidualne i drużynowe), w tym złote uzyskane w Mistrzostwach Świata w Hague (1994 rok), Rzymie (1998 rok), Aachen (2006 rok) i Normandii (2014 rok), a także te zdobyte w Mistrzostwach Europy w Donaueschingen (1991 rok), Lipicy (1993 rok), Mondorfie (1995 rok), Verden (1997 oraz 2001 rok), Arnhem (1999 rok), Hickstead (2003 rok), Mandrii (2007 rok) i wreszcie w Herning (2013 rok).

SZKOLENIOWCY

Werth obecnie trenuje pod okiem trenera kadry narodowej, którym jest Monica Theodorescu. Pierwszym trenerem ujeżdżenia Isabell był ojciec jej znajomej, Uwe Schulten-Baumer, który zaproponował jej zmianę dyscypliny, kiedy miała siedemnaście lat (trenowała wtedy skoki i WKKW).

SIODŁA ISABELL

Jako że nazwisko tej niemieckiej amazonki jest rozpoznawalne na całym świecie i tworzy swego rodzaju markę, Werth została poproszona o współpracę nad siodłami. Bardzo popularnym modelem jest Wintec Isabell, wykonany z tworzywa sztucznego. Nieco mniej popularnym siodłem, nad którym pracowała Werth, jest siodło Bates Isabell. Z obu Werth jest bardzo dumna i chętnie promuje je swoim imieniem.

PRYWATNIE

Isabell Werth jest w wieloletnim związku z Wolfgangiem Urbanem, biznesmenem urodzonym w Polsce. Ma z nim syna Frederika.

KONIE

• Gigolo FRH (Graditz x Busoni xx) to hanowerski wałach wyhodowany przez Horsta Klussmanna, urodzony w 1983 roku. Kiedy skończył sześć lat, nabył go trener Werth, Uwe Schulten-Baumer. Ten hanowerski wałach został uśpiony w 2009 roku (miał wówczas 26 lat) z powodu bardzo złego stanu zdrowia.
• Satchmo 78 (Sao Paulo x Legat) urodził się w 1994 roku i został wpisany do księgi hanowerskiej. Wywodzi się z hodowli Alberta Kamperta, a obecnie znajduje się w posiadaniu Madeleine Winter-Schulze.
• Warum Nicht FRH (Weltmeyer x Wenzel I) przyszedł na świat w 1996 roku, rok temu odszedł z powodu kolki. Podobnie jak Gigolo i Satchmo był rasy hanowerskiej.
• El Santo NRW (Ehrentusch x Rhytmus) urodził się w 2001 roku i został wpisany do księgi stadnej Rhenisches Pferdestammbuch.
• First Class 53 (Florestan I x Landadel), urodzony w 1999 roku, również figuruje w Rhenisches Pferdestammbuch. Znajduje się w stajni Kerstin Born.
• Don Johnson (Don Frederico x Warkant) to obecnie czternastoletni wałach hanowerski.
• Bella Rose (Belissimo M x Cacir R) jest dwunastoletnią klaczą westfalską.
• Emilio 107 (Ehrenpreis x Cacir R) to westfalski wałach urodzony w 2006 roku. Stoi w stajni Madeleine Winter-Schulze.
• Weihegold (Don Schufro x Sandro Hit) to klacz oldenburska, która przyszła na świat w 2005 roku. Zanim zaczęła trening pod Isabell Werth, startowała na niej Beatrice Buchwald.