W drugiej części cyklu „Co nowego w regulaminie część 2. Rząd jeździecki”, powołując się na artykuł 428, chcielibyśmy omówić znaczące punkty dotyczące rzędu konia oraz środków pomocniczych.

SIODŁO I KIEŁZNO

Siodło, kiedyś wymagane w formie ujeżdżeniowej, dzisiaj we wszystkich konkursach do klasy C włącznie może być zastąpione siodłem wszechstronnym. Dopiero od klasy CC obowiązuje siodło ujeżdżeniowe, które musi być blisko ciała konia i mieć długie, pionowe tybinki. Nie dopuszcza się przykryć (np. futerek) na siodła.

Na zawodach krajowych stosuje się kiełzno wędzidłowe bądź munsztukowe, Stosowanie kiełzna munsztukowego dozwolone jest od poziomu konkursów klasy C wzwyż. Stosowanie kiełzna munsztukowego jest obowiązkowe na MP,PP,HPP w kategoriach junior, młody jeździec i senior.

Zarówno wędzidło, jak i munsztuk, muszą być wykonane z metalu lub twardego tworzywa i mogą być pokryte gumą/lateksem. Ramię czanki munsztuka nie może być dłuższe niż 10 cm (długość poniżej ścięgierza). Górne ramię czanki nie może być dłuższe niż ramię dolne. Jeśli munsztuk ma ruchomy ścięgierz, dolna część czanek mierzona od ścięgierza w najwyższej pozycji nie może być dłuższa niż 10 cm. Nachrapnik ani łańcuszek nie mogą być nigdy zapięte tak mocno, by sprawiać koniowi ból. Łańcuszek munsztuka może być wykonany z metalu, skóry lub ich kombinacji. Dopuszczalne są pasek gumowy, pokrowiec z owczej skóry lub skórzany pokrowiec na łańcuszek. Dozwolone są również ochronne podkładki na paski ogłowia, zapobiegające otarciom naskórka. Grubość kiełzna powinna być taka, aby nie powodowała kaleczenia konia. Minimalna średnica ścięgierza munsztuka to 14 mm, a wędzidełka 10 mm. Dozwolone kiełzna są zaznaczone na arkuszach testu. Średnica wędzidła używanego w klasach dla młodych koni to minimum 14 mm. Minimalna średnica wędzidła dla kuców to 10 mm. Średnica kiełzna jest mierzona przy pierścieniu lub policzku. Przy stosowaniu kiełzna wędzidłowego mogą być używane nachrapniki: angielski, hanowerski, meksykański lub irlandzki.

BAT

Na wszystkich zawodach międzynarodowych oraz MP, HPP i PP we wszystkich konkursach zabrania się jazdy z batem na czworoboku. Jazda z batem, o łącznej maksymalnej długości 120 cm (zawody dla kuców – 100 cm), jest dozwolona podczas treningu. Bat musi być odrzucony przed wjazdem na plac wokół czworoboku, w przeciwnym wypadku zawodnik będzie ukarany (według artykułu 430). Na pozostałych zawodach krajowych jazda z batem jest dozwolona.

SZTUCZNE OGONY/POWIĘKSZANIE OGONA

Pozwolenie na powiększenie objętości ogona trzeba uzyskać już nie od FEI, a od PZJ. Prośba o takie pozwolenie powinna być skierowana do komisji ujeżdżenia PZJ.

NAUSZNIKI

Używanie nauszników jest obecnie dozwolone nie tylko na zawodach otwartych, ale na wszystkich zawodach, ponadto mogą one ograniczać poziom hałasu. Nauszniki nie mogą zakrywać końskich oczu i zawierać zatyczek do uszu (dozwolonych tylko w czasie ceremonii nagradzania). Nauszniki muszą być dyskretne w kolorze i formie.

SPRAWDZANIE RZĘDU Jeździeckiego

Wyznaczony do sprawdzania rzędu komisarz dokonuje wizualnej kontroli rzędu przed opuszczeniem ostatniej rozprężalni, aby uniemożliwić zawodnikom wjazd na plac konkursowy z nieprzepisowym wyposażeniem.

Organizator zobowiązany jest do wyznaczenia miejsca w pobliżu rozprężalni, w którym po starcie odbywa się sprawdzenie i przegląd zgodności rzędu z obowiązującymi przepisami. Sprawdzenie stroju jeźdźca i rzędu każdego konia ma miejsce bezpośrednio po opuszczeniu placu konkursowego. Jakakolwiek niezgodność z obowiązującymi przepisami powoduje bezpośrednią eliminację.

NUMEREK STARTOWY

Każdy koń po przybyciu na miejsce zawodów otrzymuje od organizatora numer identyfikacyjny (musimy mieć swój własny ze sobą. Przyp. Red.). Koń musi nosić obowiązkowo ten numer podczas udziału w konkursie, a także podczas pracy na rozprężalniach lub placach treningowych, jak również podczas oprowadzania w ręku (od momentu przybycia na miejsce zawodów aż do chwili wyjazdu), tak, aby mógł być zidentyfikowany przez wszystkie osoby oficjalne oraz komisarzy.