Home»Aktualności»Nie żyje Wim Ernes – światowej klasy trener, jeździec i sędzia

Nie żyje Wim Ernes – światowej klasy trener, jeździec i sędzia

Przedstawiamy najważniejsze informacje o człowieku, który był mocno zaangażowany w tworzenie holenderskiego sportu jeździeckiego.

0
Shares
Pinterest Google+
Konfigurator siodła - dobierzemy idealnie dopasowane dla Ciebie siodło

Wim Ernes (1958-2016) – były trener ujeżdżeniowej reprezentacji Holandii, jeździec i międzynarodowy sędzia 5*, szanowany na całym świecie, zmarł w wieku 58 lat.

Ernes był trenerem holenderskiej drużyny narodowej, która pod jego pieczą zdobyła srebro podczas Mistrzostw Świata 1994 w Hadze (w składzie: Ellen Bontje i Heuriger, Sven Rothenberger i Dondolo, Anky van Grunsven i Bonfire)  oraz srebro na Igrzyskach Olimpijskich 1996 w Atlancie (w składzie: Tineke Bartles-de Vries i Olympic Barbria,  Sven Rothenberger i Weyden, Anky van Grunsven i Bonfire, Gonnelien Rothenberger i Olympic Dondolo).

Zrezygnował jednak z pełnienia tej funkcji, by poświęcić się holenderskiej organizacji hodowli koni rasy KWPN. Zasiadał również w składzie komisji uznającej ogiery w Holandii oraz przyczynił się do rozwoju edukacji dla sędziów. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Londynie w 2012 roku zasiadał w komisji sędziowskiej.

W roku 2012 powrócił na stanowisko trenera, prowadząc reprezentację Holandii po medale:

  • srebrny podczas Mistrzostw Europy 2013 w Herning, w składzie:
  1. Danielle Heijkoop i Kingsley Siro
  2. Hans Peter Minderhoud i Glock´s Romanov
  3. Edward Gal i Glock´s Undercover
  4. Adelinde Cornelissen i Parzival
  • brązowy podczas Mistrzostw Świata 2014 w Caen, w składzie:
  1. Adelinde Cornelissen i Parzival
  2. Hans Peter Minderhoud i Glock´s Johnson
  3. Edward Gal i Glock´s Voice
  4. Diederik van Silfhout i Arlando
  • złoty podczas Mistrzostw Europy 2015 w Aachen, w składzie:
  1. Patrick van der Meer i Uzzo
  2. Hans Peter Minderhoud i Glock´s Johnson
  3. Edward Gal i Glock’s Undercover
  4. Diederik van Silfhout i Arlando

Pod koniec ubiegłego roku zdiagnozowano u niego nieoperacyjnego złośliwego guza mózgu. Po nagłym ataku padaczkowym trafił do szpitala.

Pomimo trawiącego go choroby, do końca angażował się w jeździectwo w swoim kraju. W lutym tego roku otrzymał wyróżnienie od związku KWPN za swoje zasługi w hodowli. Co więcej, jeszcze w tym tygodniu został odznaczony tzw. „ Złotą Szpilką”, którą przyznaje Holenderska Federacja Jeździecka, jako wyraz uznania za wkład w holenderski sport jeździecki.

Previous post

Eliminacje do finału PŚ 2017 – Kiedy? Gdzie?

Next post

Zmiany i droga na szczyt - Global Dressage Forum 2016